maandag 3 februari 2014

Schrijfwedstrijd Van Dale (jubileum uitgave)

Ja ja, het strijden gaat door. Niet alleen om de meeste stemmen te vergaren voor mijn verhaal (Verhaal 'Weerzien'). Maar ook in het schrijversvak.

Ondertussen is mij na een week wel duidelijk geworden dat je niet alleen maar achter je computer kunt gaan zitten om lekker wat te tikken. O nee, het is veel meer dan dat. Zag een kort filmpje dat in Nederland ruim 400.000 mensen schrijven en waarvan er 100.000 een uitgever zoeken! Slik. 

Dus hoe val je nu op als kleine vis in zo'n grote vijver. Ik denk dat het allemaal daarom draait. Jezelf promoten en zoveel mogelijk naamsbekendheid creëren. Daar zijn we nu dus druk mee bezig!

Onder andere door deel te nemen aan het Van Dale jubileum boek. Dit jaar bestaat Van Dale 150 jaar en dat vieren ze natuurlijk groots! Met een jubileum boek. Maar om schrijftalent in Nederland de kans te geven dit mee te vieren riepen zij een wedstrijd uit. Kennelijk niet hard genoeg geroepen want ik kwam hier pas op de dag van de deadline achter! Stress! Kan ik een column van 500-1500 woorden insturen binnen 4 uur (terwijl ik gewoon aan het werk ben...)?

Oordeel zelf, en lees de column hieronder:


Woord van het Jaar



De ‘Van Dale’ is al sinds jaar en dag een begrip in de Nederlandse taal. Toch is het voor veel jongeren "dat dikke stoffige boek", iets wat alleen tijdens de Nederlandse les wordt gebruikt. Daarom werd in 2005 het ‘Woord van het Jaar’ uitgeroepen! Geweldig initiatief, maar weten we nog welke woorden er officieel werden toegevoegd?

Weet u nog, Bokito, de gorilla uit Diergaarde Blijdorp die een iets te hechte vriendschap opbouwde met een vaste bezoekster? Na al het contact via glas, brak Bokito los uit zijn gevangenschap en sleurde de bezoekster mee. Bokito werd het icoon voor stoer maar ook agressief. Was alles in Nederland wel Bokito-proof?

We kunnen ons geen leven meer voorstellen zonder social media. Niet alleen de jeugd zit tegenwoordig op het internet maar je ‘loopt’ nu iedereen tegen het lijf op sociale netwerk sites. Vrienden maken, hebben en volgen is helemaal hot, maar in 2009 was ‘ontvrienden’ ook weer helemaal in. In Amerika, het land waar alles mogelijk is, werd zelfs een actie bedacht waarbij je 10 vrienden ‘opofferde’ om maar een gratis hamburger te krijgen. Nou ja, ik zeg, alles beter dan nep vrienden.

Om helemaal fit te blijven en toch niet naar de sportschool te hoeven bedacht men de Wii. De vijfde spelcomputer van Nintendo wist menigeen fanatiek voor de tv te krijgen. Maar wat doe je dan? ‘Ik ben aan het ‘zwaaien-met-een-stokje-terwijl-ik-naar-een-scherm-kijk’ is natuurlijk een veel te lang woord voor deze fastfood-generatie. Dus werd het ‘Ik ben aan het Wiiën’. Ook weer een officieel woord sinds 2008.

Naast hangjongeren hebben we sinds 2005 ook last van ‘hangouderen’. Deze ouderen, die samenkomen om vervolgens commentaar te leveren op winkelend publiek, werden niet gewaardeerd. Waar vroeg het ‘leugenbankje’ bestond voor deze ouderen, werd in 2005 in Groningen zelfs een samenscholingsverbod voor ouderen opgesteld! Vervelend geluid op een hoge frequentie afspelen werkte bij deze ‘doelgroep’ natuurlijk niet meer...

Je hebt mensen die echte carnivoren (vleeseters) zijn, maar sinds 2003 zijn er ook ‘vleesverlaters’. Beter bekend als vegetariërs. O ja, laten we niet vergeten dat er onder de categorie vegetariër zeven subcategorieën zijn. Misschien een idee om één van deze zeven te kiezen als woord van het jaar 2014?

Iets meer recent zijn de woorden ‘project X-feest’ en ‘inbrekersrisico’, gekozen in 2012. Naar aanleiding van de film ‘Project X’  liep een verjaardagsfeestje van een meisje uit op één grote ellende in het dorp Haren. Honderden jongeren verzamelden zich nadat ze het evenement op Facebook openbaar had gemaakt in plaats van privé. Resultaat? Een totaal uit de hand gelopen ongeorganiseerde chaos met een enorme schadepost...
Dat inbreken een vak is, daar zijn steeds meer mensen achter gekomen. Maar meneer Teeven bracht opschudding in de Tweede Kamer en omstreken met zijn uitspraak over een strafzaak. Een inbreker, of zullen we zeggen geveltoerist, werd gesnapt door de inwoners en werd in elkaar geslagen. Uiteindelijk overleed hij aan zijn verwondingen. Staatssecretaris van Justitie, Fred Teeven, gaf aan dat hij dit een inbrekersrisico vond.

En dan als laatste de unanieme uitslag van zowel de Vlamingen als de Nederlanders, het woord ‘selfie’. Als jongere kun je haast niet zonder een smartphone met camera. Helemaal  hip is het om een foto van jezelf te maken en te delen met zoveel mogelijk mensen. En dan het liefst met een ‘duckface’ terwijl je in de spiegel kijkt. Het zover mogelijk naar buiten steken van je lippen zou moeten zorgen voor een sexy effect, maar vaak is het tegenoverstelde waar.


Mijn idee voor het woord van het jaar, 2014?! Na alle stress en waarschuwingen voor extreem weer, terwijl er nog geen twee spetters regen vallen op tien vierkante kilometer, ga ik voor het woord ‘code-alarm’. Een alarm tegen valse weer-alarmen. Codes geel, oranje en rood kennen we nu wel. Maar om daar nu om de haverklap iedereen mee om de oren te gooien. We zullen het zien, tenminste... Als de verkiezing niet wordt afgelast door extreme weersomstandigheden op het internetverkeer...

Nou ja, een uur voor sluiting nog kunnen insturen. De jury zal begin 2014 (lekker duidelijk, not!) de uitslag bekend maken... Duimen jullie mee?

Oja, laat me weten wat jullie ervan vinden in het formulier hieronder...

dinsdag 21 januari 2014

Jouw Verhaal Trainingsdag

Afgelopen zaterdag te horen gekregen dat ik van de 1200 verhalen ben gekozen tot één van de 40 finalisten!!!

Dus dinsdag ochtend vroeg vertrokken om op tijd in Amsterdam te zijn, voor de trainingsdag. Vanaf half 10 was iedereen welkom om onder het genot van een bakje koffie elkaar wat beter te leren kennen. Leuk leuk, maar eerlijk gezegd ook wel een klein beetje zenuwslopend. Moet je nu gelijk op iedereen afstappen of de kat uit de boom kijkend, al lurkend aan een kopje thee, omdat je geen koffie drinkt, zoals de rest van de finalisten. Ach ja... Gelukkig hoefde ik me daar geen zorgen om te maken! Lang leve de altoos durende files in onze prachtige hoofdstad. Door de mist, drukte en opwinding ook nog eens de verkeerde afslag genomen, dus uiteindelijk pas om een uur of 09:40 in Amsterdam. Dan zien we daar al snel Ziggo Dome dus we zijn op de goede weg. Na serieus 2 rondjes om het goede gebouw te hebben gereden belandden we uiteindelijk gedesoriënteerd bij de stoplichten voor fietsers! Oeps, die rode weg was dus toch wel een fietspad! Gelukkig geen zwaailichten en sirenes achter ons aan gehad. Na het vierde rond om 'de Passage' begon er een lichtje te branden. 
'Goh misschien zijn die rode en witte ballonnen wel van de Kruidvat'.
Eh, ja dus! 

Snel met mijn rood aangelopen hoofd naar boven met de lift en daar 'heel spontaan' kennis gemaakt met Suzanne van Wind Publishing. 
'Wil je nog een kopje koffie of thee? Dan kun je daar bij de rest gaan staan, en gaan we zo naar beneden'. Uh ja... Kat uit de boom kijken, al lurkend aan mijn kopje thee, of heel gezellig iemand opzoeken om mee te kletsen. 
'Als iedereen nu mee kan komen naar beneden dan gaan we beginnen met de seminarie'. Oké, er werd dus voor mij besloten. Geen kopje thee maar ook niet kennismaken met mijn 'tegenstanders'. 
Dus op naar 'het hol' van de leeuw. Maar eerst gezellig op de foto. Konden ze dat niet van te voren zeggen? Dan had ik even mijn rode bezwete hoofd afgeveegd en opgedoft, mijn haren weer gefikst van de lange auto reis. Maar nee, gewoon lekker natuurlijk op de foto. Ach ja. Mooier kunnen we het niet maken, wel makkelijker!

Hierna volgde twee seminairs, eentje van Angela Groothuizen en daarna nog een Social Media training.

Super veel geleerd, maar o wat zullen we hard aan de bak moeten. Als je dacht dat het auteurschap je in de schoot geworpen wordt... No way José. Hard werken, bloed, zweet en tranen... Al zou het bloed wel meevallen omdat tegenwoordig alles online gaat, maar toch...

Lekkere lunch gehad en gezellig gekletst met de andere 'tegenstanders'. Super leuke mensen allemaal maar ook allemaal zo gedreven. Het zal nog een hele kluif worden om hier de beste 10 uit te kiezen!


Met de buikjes gevuld zijn we nog met zijn allen op de foto geweest. Wat een feest! Probeer maar eens met 40 mensen op 4 traptreden te gaan zitten. Dus als jullie nog ergens een paar verdwaalde armen en benen zien op de persfoto... Die zijn van mij! O ja, niet vergeten leuk te lachen natuurlijk want dit is jouw eerste kennismaking met het grote publiek. Au!

Op het naar hoogte punt van de dag! De bespreking van alle verhalen in kleinere groepen. We waren met z'n tienen ingedeeld bij Marion maar er waren maar acht kandidaten in 'the room'. Eén iemand kon niet komen en de ander zat in Congo! Super leuk dat alles tegenwoordig zo makkelijk online kan. Gewoon Skype aan en je kunt met de andere kant van de wereld (oké, bijna de andere kant) kletsen over een verhaal.
Ik denk dat we allemaal heel veel van Marion hebben geleerd en dat het grote werk nu kan beginnen. Leuk detail... Moet nog 500-1000 woorden extra hebben! Dat wordt nog wat... Maar er moet aan elk verhaal geschaafd worden en dat allemaal binnen 5 dagen, want dan is de volgende deadline.

Hieronder een fotootje met onze 'coach' Marion Pauw.





Om half vier waren we klaar (helaas) en was het tijd om naar huis terug te keren. Maar natuurlijk niet met lege handen, dankzij sponsor en mede-organisator, Nivea.